Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/134

126

 — Ale nie! bardzo uczciwy człowiek...
 — Więc cóż mu się stało...?
 — E! nie warto o tém wspominać.
 — Ale przecież...?
 — Dla całéj familji zakała...
 — Niepowiem nikomu...
 — Pod pozorem żeby ręki nie wyciągać, i tam dla jakichś dziwnych przywidzeń, zamiast iść drogą szlachetniejszą, i starać się utrzymać honor familji... po prostu dla chleba... ale to nigdy żadnego uczucia wznioślejszego nie było w tym człowieku...
 — No! i cóż popełnił?
 — Został szewcem! cichuteńko odezwał się zarumieniony Kirkuć.
 Kapitan rozśmiał się w całe gardło, popatrzał na interlokutora długo, wypił szklankę piwa i milcząc podparł się na łokciu.
 — Jużciż pozwolisz, mówił daléj Pan Mateusz... że kiedy ja mogłem taki obejść się bez żadnego rzemiosła nie szlachetnego, to i on też potrafiłby był sobie dać radę między ludźmi. Ale, niemówmy już o tém, bo to dla mnie rzecz bolesna...