Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/1382

168

 Widocznie czekano na niego, coś ważnego zajść musiało....
 Krzątanie się służącéj było przeszkodą pani Samueli do rozmówienia się z mężem, musiała ją więc odprawić grzecznie pod pozorem żółtéj herbaty, którą ona tylko jedna robić umiała tak, że ją pani pić mogła. Zaledwie drzwi się za dziobatą zamknęły, Elwira tupnęła nóżką i zawołała niecierpliwie:
 — Ale niechże mama mówi.
 P. Samuela ruszyła ramionami.
 — Poczekajże ty, gorąco kąpana. Usiądź panie Feliksie, bo nie mogę natężać głosu i podnosić głowy, która mnie od nieustannych wzruszeń boli okrutnie, mamy ci coś ważnego do powiedzenia.
 — To niechże mama mówi! — powtórzyła Elwira, — bez tych wszystkich przygotowań, czyż z ojcem będziemy robiły ceremonje?
 Pan Feliks usiadł.
 — Cóż to jest, — spytał, — zgaduję że to coś tyczącego się Elwiry.
 — Zgadłeś, wystaw sobie, najniespodziewańsza rzecz....