Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/1406

192

 — Nic złego... bilet wygrał wielki los...
 — Co mówisz? pól miljona? A dla czegoż wyglądasz jak z krzyża zdjęty?
 — A! bo mi to dolega, bo czuję w sumieniu jakby zgryzotę.... bo sam nie wiem co począć...
 Narębski począł się śmiać, ściskać go znowu i śmiać się serdecznie, Teoś stał chmurny.
 — Cóż ci jest? nikogoś przecie nie zrabobował... nawet Drzemlika, który ci gwałtem bilet narzucił...
 — A wczoraj.... próbował mi go odkupić...
 — Spodziewam się żeś nie oddał...
 — Jeszcze nie, ale czuję się tak niespokojny...
 Narębski strwożył się.
 — Słuchajże, — zawołał, — to Mania wygrała nie ty... nie ważże mi się robić głupstwa... masz bilet przy sobie? dawaj mi go...
 — Oto jest, — odparł Teoś.
 — Konfiskuję, — rzekł żywo porywając go Narębski, — choć raz przecie los miał oczy otwarte i dał nie jakiemuś szołdrze, ale czło-