Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/198

190

 — Jak to? Baron byś się chciał ożenić? — zapytał Feliks zdziwiony.
 — Ale, — rzekł trochę urażony wrażeniem, jakie uczynił Dunder, zdaje mi się, że to nie jest tak bardzo dziwném? Co? znajdujesz mnie tak bardzo starym, dla tego, że trochę siwieję?
 — Ale gdzież znowu.
 — Są ludzie co posiwieli we dwudziesta latach?...
 — Ale po cóż się żenić? — zawołał Narębski.
 — A! masz słuszność! masz największą w świecie słuszność! — rozśmiał się Dunder, — ja bo się nie żenię dla tego, żeby miéć żonę, ale żeby dostać gospodynię? Jenerałowa ślicznie pozuje za stołem, elle a une prestance... un maintien... powagę i ton tak dystyngowany. Ale powiedz mi szczerze, kto ona jest z domu?
 Feliks jakoś był pomięszany, laską po kamiennych płytach coś kreślił.
 — Nie powiem Baronowi, kto ona jest z domu, wybąknął powoli, — nie wiem tego