Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/21

13

 — Nie, proszę pani, odezwała się służąca stojąca we drzwiach.
 — Jakto nie?
 — To extra-poczta trąbi.
 — Extra-poczta?? przysłuchując się razem i artystyczniej układając ciastka na zakąski, przerwała gospodyni — extra-poczta?? a prawda...
 Nawykli do pocztarskich trąbek, doskonale ich piosenki rozumieją; dała tego dowód panna Paulina, która może też i usta co mazurka wygrywały przeczuła, bo się mocno zaczerwieniła...
 — A to może podróżni na noc! i gotowi ich zawieść do zajazdu!
 — Nie, to Wacek trąbi... a on, proszę pani...
 — A już to ja wiem, że wy się z nim znacie!
 I pogroziła jejmość pannie Paulinie, która straszniejszego jeszcze raka upiekła.
 W tém po bruku zaczęło tętnić, trąbka odezwała się znowu, i wielki powóz zatrzymał się przed pocztą.