Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/577

17

 — I pan z nią wcale żadnych nie masz stosunków?
 — A do czegoby one mi się przydały?
 — Jużcić, — rzekł Pluta, — to osoba pełna dobroci, osierocona, osamotniona, bez rodziny, możeby i rada była, gdyby familija się do niéj zbliżyła.
 — Mogłaćby ona zbliżyć się do familii.
 — Nie wie przecie jak będzie przyjętą, a boli zostać odepchnionym.
 Szewc podniósł głowę.
 — Powiedzże mi pan otwarcie, — odezwał się, — czy ona cię tu przysłała?
 Kapitan udał pomięszanego, począł się jąkać, spuścił oczy.
 — Ale gdzie zaś! — rzekł dając się domyślać przeciwnie.
 — Familija nie odstąpiła jéj, mówił szewc powoli, ona sama się wyrzekła nas... trudno się nabijać, a Bóg tam raczy wiedziéć jakbyśmy przyjęci zostali.
 — Przecież pan Mateusz, — dodał śmiało kłamiąc Pluta, — bywa tam i winien jéj spokojny chleba kawałek.