Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/649

89

wszeństwem sierocie, by się ku niéj zwrócić mogły, Samuela ruszyła ramionami pogardliwie.
 — Stary szaleniec...
 — A! jak mi się z niego śmiać chciało! pochwyciła Elwira...
 — Patrz tylko moja droga..... co to jest sztuka podobania się... mogłaś go miéć tak dobrze jak ona.
 — A! ja tak oczkami strzelać nie umiem...
 — Warto ażebyś się trochę nauczyła od Mani... ce n’est pas un partie à dédaigner...
 — Ale czyż mama pomyśleć nawet może... żeby on miał jakie seryjo projekta...
 — Zapewne że nie... ale któż z nich ma je od razu? można doprowadzić... trzeba umiéć! ja ci to ciągle powtarzam...
 — Tego nas jednak nie uczą guwernantki! rozśmiała się Elwira.
 — Tyś nadto zimna, roztrzepana... mężczyźni lubią uczucie... szukają serca...
 — I Kopciuszków bo z niemi wygodniéj! przerwała Elwira znowu. Ale jakiż on śmieszny!