Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/661

101

trynę, że mi włosy na głowie powstają! Więc ubogi ma prawo dla chleba sprzedać serce?
 — Sprzedać! stój pan... nie, ale nie czekać by uderzyło i niespodziewać się aby dlań życie uczyniło wyjątek.
 — Więc ze wszystkiego odarty... spytał Feliks, — ubogi miał by się wyrzec i przywiązania co słodzi dolę i dopełnienia swéj istoty?
 — Czekaj pan, czekaj, odparł Muszyński — to nie o to idzie — ubogi musi naprzód na chléb pracować, aby nie być ciężarem nikomu; gdzież w jego życiu miejsce na uczucie, co potrzebuje marzyć i o wszystkiem zapomnieć?
 — Doprawdy, uwziąłeś się dziś mi dokuczyć, — rzekł Narębski, — prawisz niestworzone rzeczy. Więc patrzałbyś na to z krwią zimną, gdyby Maryja naprzykład niekochając go szła za starca?
 — Płakałbym, ale cóżbym mógł poradzić na to?
 — Więc nigdy mnie nie zrozumiesz już? spytał niecierpliwie Narębski.