Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/853

73

rałowéj, dziecka i prześladowanych Narębskich, bo wszystko to tam było i doprawdy z talentem odmalowane, utkwiła.
 — Ale to nie może być, żeby na niego sposobu nie znaléźć! — powtarzał, — nie znajdzież się nikt?
 — A nikt. — rzekł wzdychając Pobracki.
 — No, to ja go przydybię gdzie na ulicy i zbiję jako poganina, żeby nie powstał, lub wyniósł się od nas do licha.
 — Cóż z tego? zbity wyliże się pewnie, a wyniosłszy się, gdzieindziéj będzie broił, — rzekł p. Oktaw chłodno.
 — To mu w łeb strzelę.
 — I pójdziesz w kajdany.
 — A prawda, to głupia rzecz, ale cóż zrobić?
 — Nie ma nic do zrobienia.
 Tego nie pojmował porucznik i cisnął tą rażą cybuchem już samym, który trzymał w ręku.
 — To nie może być, — zawołał, — wyście wszyscy ludzie porządni i tak bojący się prawa i literek jego, że gdy przyjdzie pójść za