Strona:PL JI Kraszewski Kopciuszek.djvu/859

79

 — I ty to nazywasz drogim oryginałem? ty! ty! — zakrzyknął Zeżga, a to łotr, a to zbój.
 — Ale sprytny.
 Porucznik osłupiał.
 — Wiész co zrobił jenerałowéj?
 — Wiész co ona mu zrobiła?
 — Jak prześladował....
 — Ale wszystko wiem, do ostatniego jego łajdactwa z tą sierotą, cóż chcesz?
 — Chcę! co mogę chciéć! czego pragnie każdy uczciwy człowiek, aby takie paskudztwo po ziemi nie chodziło. Ścierpimże to?....
 — Jakto? — spytał Wydym.
 — Przecież jeśli nie radzi prawo, nie myśli policja, niezapozwie go nikt o te zbrodnie, to ktoś powinien albo w łeb strzelić, albo....
 Wydym się rozśmiał.
 — Śmiejesz się, — zawołał Narcyz, — a niechże cię licho porwie! nie poznaję cię!! we mnie krew się burzy....
 — Cóż możemy na to poradzić, choćby we dwóch?
 Zeżga popatrzył długo, nareszcie pocho-