Ta strona została skorygowana.
Jeślim nie wspomniał wyżéj o H. Rzewuskim, to dla tego, iż, mimo wielkiéj potęgi talentu swego, ile razy miał do czynienia z tém, co przeżył, lub zasłyszał z ust żywych — jest nadzwyczaj nierównym sobie — i po-za sferą sobie właściwą, prawie bezsilnym. Nie zupełnie bez przyczyny posądzano go o powtarzanie rzeczy słyszanych i podchwyconych, pamięcią nadzwyczajną, z ust ojca.
To, co żywe i całe mu przyszło z kądkolwiekbądź, oddawał z dobitnością wielką; z głębszéj przeszłości, ilekroć się w nią posunął, życia dobyć nie umiał —
