Strona:PL JI Kraszewski Listy z zakątka włoskiego from Biesiada Literacka Y 1886 No 20 page 309 part 3.png

Ta strona została skorygowana.

sku, jakie on w naszéj literaturze zajmuje. Idzie o to, aby przynajmniéj śmieszném nie było i dziwaczném. Na monument przystrojony dodatkowemi figurami, grupami, allegoryami pieniądze zebrane nie starczą; starajmy się choć o jeden posąg piękny, któryby nie raził zbytnio miernością lub pospolitością swoją. Na coś jednak raz przecie należy się ważyć i począć.
Na zebranie znaczniejszego jeszcze funduszu, zdaje się iż nie wiele rachować można; ostygł pierwszy zapał, zwątpienie opanowało umysły, w samém pojęciu zadania zaszły zmiany, które do odżywienia sprawy się nie przyczynią.
Pod tytułem: „Za pozwoleniem. Jeszcze coś o pomniku dla Mickiewicza powie Chryzostom Ladzic (nowogrodzianin)” wyszło w Krakowie parę stronic, których autor wnosi, ażeby Mickiewiczowi usypać kopiec, gdy na pomnik się zgodzić i wznieść go nie umiemy.
Dziwi nas to, iż pisząc jeszcze coś o pomniku, nowogrodzianin nie chciał się zapoznać lepiéj z tém, co już o nim pisaném było – bo myśmy też już wnosili usypanie kopca i rzucenie na nim posągu. Myśl to więc przynajmniéj nie nowa.
Czy my się na cokolwiekbądź zgodzić potrafimy – dziś już powiedzieć nie umiemy. Bądźcobądź pomnik, który tyle miał nianiek, piastunek, opiekunek... daj Boże aby wyszedł z rąk ich jakbyśmy go widzieć pragnęli.
Rezultat konkursu imienia Wojciecha Bogusławskiego, kilka udatnych dramatycznych prac St. Rzewuskiego i innych zwrócić zmuszają na teatr uwagę. Lam mu wyrzuca, że w ogóle wpłynął i wpływa na smaku zepsucie; my wskazujemy na to zamiłowanie i posługiwanie się sceną, jako na symptom, którego by charakter i znaczenie zbadać należało. Jest-li to początek końca, i zapowiedź, że w literaturze epoka się dramatem zamyka?
Cóż daléj? język powszechny, telegramy zamiast poezyi, stenografia, mimika, balet, ognie sztuczne, trudno zgadnąć. Na scenie wszystko teraz zmieszane i poplątane, tragedya z farsą, komedya z dramatem, a w miejscu ideałów, jako szczyt doskonałości, wierne naśladowanie konania, choroby, skutków trucizny i t. p.
Z tém wszystkiém teatr ma siłę atrakcyjną, gdy literatura potrzebuje się odżywiać skandalem, żeby ją pozyskać. Ro-