Strona:PL JI Kraszewski Nad przepaścią.djvu/171

może potrafisz... nowe rozpocząć życie, co przy doświadczeniu nabytem... mogłoby ci się poszczęścić.
 Rozśmiał się Żabiec.
 — Ty! wierzysz w doświadczenie! — przerwał — ono służy dla filozofów, ani słowa, ale w życiu — nigdy... cudze ani własne nawet... Dmuchamy na zimne sparzywszy się, tylko dopóki oparzelina boli, jutro parzymy się znowu.
 Powiadam ci, panna Salomea — niech ją porwią kaci — przyszła zawcześnie.
 Westchnął.
 — Najwięcej mnie boli to co mówisz o Eleonorze... trudno mi się rozbratać z tą myślą, że mnie kochała...
 — I nie masz potrzeby się wspomnienia tego wyrzekać — dodał Niedrażewski — tylko nie sądź ażebyś był jedynym...
 — Dla czegoż ona w mojem życiu była tą jedyną? — szepnął Aureli.
 — Jesteś tego pewnym? — zapytał przyjaciel z uśmiechem.
 — Niestety! bawiły mnie wszystkie, kochałem tę jedną... Dla czego? tego nie umiem powiedzieć! — dokończył Aureli.
 Zamilkli, Niedrażewski ostyglejszy filozofował...
 — Wierz mi — rzekł zapalając cygaro — spokojne wegetowanie bierne, ma także urok, dopóki w człowieku myśl nie umarła. Ja sam sobie się przypatrując, łając siebie i podziwiając głup-