Strona:PL JI Kraszewski Od kolébki do mogiły.djvu/506

wiek. Dom jego, w którym ja mało bywam, bo żona, bardzo dobra kobiéta zresztą, znajduje mnie nadto ekscentrycznym i zbyt mało dbającym o powierzchowność — jest mi w pewnych godzinach otwarty.
 — A! w pewnych godzinach? — rozśmiała się Henryka.
 — Cóż to szkodzi? — odparł Bernard. — Ja się tém nie obrażam, że w innych dnia chwilach nie harmonizowałbym z nimi, gdy ludzi towarzystwa przyjmują. Ale to są bardzo mili... państwo.
 — A pan bardzo pobłażającym — dodała kobieta.
 — Bo pobłażającym być, jest to być sprawiedliwym — rzekł Bojarski.
 — Cóż daléj? — zapytała ciekawa Henryka.
 — Jak-to? cóż daléj ma być?
 — Znajomi i przyjaciele pana.
 — Niezliczona ilość — mówił Bojarski. — Mnie zna pewnie całe miasto, choćby z powierzchowności, o ja téż moc wielką mam przyjaciół i dobrych znajomych. Na przykład... nie wypiéram się i gosposi z téj garkuchni, w któréj od lat wielu jadam. Karmi mnie po macierzyńsku. O! są dobrzy ludzie na świecie.
 — Nie skarżysz się pan na swój los?
 — Ja? — z wielką gorącością podchwycił Bernard. — Błogosławię go! Proszę pani, mogłem cho-