Strona:PL JI Kraszewski Od kolébki do mogiły.djvu/51

siadając w ganku, kolega. — Jużciż nie dałeś żadnego powodu...
 — A nie, mimo to jednak — odezwał się profesor, biorąc fajkę z rąk żony, która mu ją na pociechę pośpiesznie przyniosła — mimo to podobno mnie ztąd wypędzą.
 Sprenger poskoczył z ławy. Przestraszyło go to, bo — któż wié? — pomyślał zaraz ze zwrotem ku sobie — gotowi go zastąpić takim, co będzie chciał trzymać studentów. Obawiał się konkurencyi.
 — Być-że to może? Ale powód?
 — Władze nie mają obowiązku tłumaczyć się, zwłaszcza gdy zmiana wygląda na awans. Biorą mnie do Warszawy.
 Sprenger gryzł paznogcie.
 — Nie staraliście się przecie o to? — zapytał.
 — Okupiłbym się — rzekł Bojarski.
 — Intryga jakaś podła — dodał pośpiesznie Sprenger.
 — Następcę nawet mi wyznaczono — dokończył Bojarski. — Ma nim być niejaki Paczurka.
 Sprenger brwi namarszczył i uderzył się po czole.
 — Czekaj! Paczurka jest tu w sądzie, pewnie brat jego — zawołał. — Znam go. Niezdara, był długo nauczycielem prywatnym. Osioł jest, kawaler, marnotrawca, ale... protekeya... Uczciwy