Strona:PL JI Kraszewski Od kolébki do mogiły.djvu/54

mu. Szczególniéj karcić był zwykł ignorancyą najgłówniejszych i najprostszych zasad wiary.
 — Nie umiecie katechizmu! — powtarzał starym. — Uczą się go dzieci, ale was wszystkich jeszczeby do egzaminu z niego napędzić potrzeba.
 Ksiądz Roga, wchodząc, nie wiedział o niczém jeszcze.
 — No, cóż to za conciliabulum? — zawołał. — Co za kura jaje zniosła?
 Boberkowski pośpieszył z nowiną.
 — Bojarskiego ztąd wynoszą — rzekł.
 — To nie może być — odparł zdumiony kapelan, który naukę i charakter profesora cenił wysoko.
 — Tak jest, niestety!
 — Dokąd?
 — Do Warszawy, pozorny awans, a dla nich ruina poprostu — dodał Sprenger — i jeszcze w miejsce poczciwych Bojarskich, dają nam niezdarę tego, o którym pewnie słyszał ksiądz wikary, Paczurkę.
 — Co był nauczycielem prywatnym? — krzyknął kapelan. — O! znam go! to ziółko! istna pokrzywa! Piękny profesor.... Nic nie umié... a w którym domu był, z żadnego bez awantury nie wyszedł. Ptasio! ptasio! — dorzucił ks. Roga.
 Wszyscy spojrzeli po sobie.