Strona:PL JI Kraszewski Para czerwona.djvu/127

tę wadę, że jest zbytecznie hrabią i nadto ekonomistą, idę z nim do drugiego pokoju i przyprowadzę go wam gotowego na wszystko. Musi być pewnie jakimś kuzynem margrabiego, hrabiowie i margrabiowie wszyscy są krewnemi, u niego Karola szukać nie będą; tymczasem ja pojadę do Brühlowskiego pałacu i wymogę tam, żeby Karola nie tknięto.
 — Jakto?.. pani?.. — spytał Młot niedowierzająco.
 — Czy mi pan wierzysz?
 — Więcej niż sobie.
 — Teraz drugie pytanie: czy pan we mnie wierzysz?
 — Jeszcze nie widziałam żebyś pani robiła cuda, ale gdy zechcesz! któż wie?
 — Wiesz pan przynajmniej że nie zdradzę i sprawy, której się podejmę nie zepsuję; pozwolisz mi spróbować z hrabią Albertem?
 — Sądzę że należałoby się spytać Karola, ale potrzebaby mu wszystko powiedzieć...
 — Zdaje mi się, iż mówiąc z nim otwarcie, nie zastraszysz go pan.
 W tej chwili ujrzała Jadwiga, że Albert bierze za kapelusz i powstrzymała go od wyjścia jednem słowem:
 — Zostań pan, potrzebuję z nim pomówić...