Strona:PL JI Kraszewski Para czerwona.djvu/276

licyant miał na oku i krok w krok za nim pójdzie.
 Panu Edwardowi zadzwoniły zęby, ale w tej chwili ujął go towarzysz pod rękę i wyprowadził z ogrodu, obawiając się może, aby i ten go nie zdradził.
 Siedli razem do dorożki, a że wieczór był już późny, a w hotelu Europejskim czekało ich zwykłe zebranie, wprost tam pojechali.
 Pan Edward, ani jadł ani pił, gnębiąc się czarnemi myślami. Nie dziw też, że gdy w parę godzin, potem wielki człowiek wywołany został do przedpokoju, przez przybyłego policyanta, Edward zręcznie potrafił ich rozmowę podsłuchać.
 Ta była następującą:
 — Cóżeś zrobił?
 — A nic, proszę jaśnie pana.
 — Jakto nie?
 — A no kiedy ten pan, co z temi paniami chodził, gdzieś zniknął.
 — Jakto? kazałem-że wam pilnować u wrót!
 — I pilnowaliśmy proszę pana, bo ja sobie dobrze jego fizyognomię zanotowałem; ale kto jego wie, co się z nim stało, nie wyszedł żadnemi wrotami, w ogrodzie nie został, jak w ziemię wpadł...
 — A te panie?