Strona:PL JI Kraszewski Para czerwona.djvu/88

usta, ale żarcik Juliusza nie był jeszcze dostateczny do wywołania karcącej nauki.
 — Rzeczywiście — odpowiedziała — gra w pytania i odpowiedzi jest wyborną, ja ją bardzo lubię, gdyby mi jednak przyszło panu zadać pytanie zastosowane do niego, nie mogłabym spytać o co innego nad to, gdzie pan byłeś wychowany?
 Juliusz zarumienił się bardzo, całe towarzystwo usłyszało odpowiedź Jadwigi i lekkie śmieszki jak z panewek spalające podsypki słyszeć się dały w demokratycznej kupce. Panicz czuł się w obowiązku odparcia pocisku, ale w pierwszej chwili słowa nie znalazł.
 — Czy pani to wychowanie tak niedostatecznem znajduje? — rzekł, jąkając się.
 — Przynajmniej wielce oryginalnem — odparła Jadwiga.
 — Oryginalność jest tak rzadką — rzekł Juliusz — iż to prawie za pochwałę ujść może.
 Mówił to do krzesełka, gdyż Jadwiga nie czekając odpowiedzi, obróciwszy się doń plecami, poszła do ciotki. Juliusz został, dosyć zmieszany, nachylony nad poręczą i wystawiony na śmieszność.
 Każdy inny mniej zrujnowany a nieco czulszy, wziąłby był powoli za kapelusz,