Strona:PL JI Kraszewski Przygody Stacha.djvu/31

 — Drohostaj podał mi myśl zbliżenia się do hr. Saturnina, rzekł — a, choć otwarcie mi się nie przyznaje, sądzę, że nie stało się to bez wiadomości i woli hrabiego. Przybyłem na oględziny hr. Marceliny...
 Baronówna aż podskoczyła na siedzeniu.
 — Byłeś już u nich?
 — Dwa razy.
 — Dwa razy! — wykrzyknęła panna, bijąc w ręce, i dopiéro teraz przychodzisz do mnie! Niewdzięczny! Ale cóż ty dobrego zrobisz bezemnie, jak można było...
 — Ciociu, nie mogłem, dopiero dziś chwilkę mam wolną.
 — Mówże, jak cię przyjęto? — niecierpliwie poczęła baronówna.
 Skrzywił się hrabia.
 — Hrabianka jest jak lód — rzekł — ojciec uprzejmy...
 Zadumała się stara panna.
 — Wszystko to się nie liczy — rzekła — potrzeba, jeżeli masz się starać na seryo, lepiéj się rozpatrzeć, rozpytać, uczynić jakieś przygotowanie. Wy mężczyźni sami rady sobie dać nie możecie. Na to potrzeba kobiety i to tak ruchawéj, tak znajacéj terrain, po którym chodzimy, jak ja... Bezemnie, Henrysiu — nic.
 Podniosła śmiejące się oczki, otoczone zmarszczkami.
 — Dla tego téż tu przyszedłem...
 — Marcelina — poczęła niezmiernie prędko sypiąc słowami baronówna — jest partyą, dla ciebie doskonałą. Bogata — ojciec łagodny, — majątek procesem, który nieochybnie wygrają, pomnoży się jeszcze, piękna, majestatyczna, rozumna, z taktem. Nie wiem, czegoby więcéj pragnąć i życzyć ci można...
 — Ale — dodała po małym przestanku Sewera — jeżeli przez ojca ją chcesz zdobyć — to się omylisz. Ani ojcu, ani nikomu, oprócz własnéj fantazyi powodować się nie daje...
 — Zimna jak lód!
 Baronówna się rozśmiała.
 — Mylisz się — odparła, ale chłodem się odziewa, właśnie pewna jestem, że bez romansu, zakochania, miłości, za mąż nie pójdzie i dla tego romansu gotowa nawet mezaliansu się dopuścić!
 — Potrzeba się zakochać.
 Siostrzeniec trochę chciał się posprzeczać z baronówną, ale mówić mu nie dała, stojąc przy swojém. Była pewną tego, co mówiła...
 — Gdybyś był się mnie zawczasu radził, rzekła. — Znajomość pierwszą byłabym w zupełnie innych warunkach przygotowała. Szkoda! Masz już grzech pierworodny — bo panna wie, że ją z tobą swatają i właśnie dla tego wstręt powziąć gotowa.
 Aby go zwyciężyć musisz do najostateczniejszych uciec się środków.
 Westchnął pan Henryk.
 — Gotówem, rzekł. Interesa moje wymagają nieodzownie oże-