Strona:PL JI Kraszewski Przygody Stacha.djvu/33

trzeba będzie dużo, bo pierwszy krok postawiłeś niezręcznie. Ale wszystko się to naprawi. Z panną bądź zimno, dopiero późniéj nagle trzeba się będzie zakochać. W jaki sposób — kiedy, pod jakiém wrażeniem to twojéj domyślności zostawiam...
 Naradzim się...
 Baronówna była w swoim żywiole, hrabia śmiejąc się ręce jéj całował.
 Obojgu twarze się rozjaśniły i Obdorski myślał już, spełniwszy obowiązek, pójść się gdzieś zabawić, bo męzkie towarzystwo i karty lubił bardzo, gdy po małem wahaniu przysiadł znowu i pochylił się ku cioci.
 — Ciocia zna tę sprawę z Korczakami? — szepnął...
 Z odrazą potwierdziła baronówna, poruszeniem głowy, jakby wspomnienia o tém co rychléj pozbyć się chciała.
 — List ojca i mój są w rękach tego jegomości! — dodał znacząco..
 Panna Sewera ręce zacisnęła, nic nie mówiąc.
 — Jeżeli w istocie ma jakie projekta, a ja mu stanę na przeszkodzie — rzekł hrabia — może ten dokument okazać...
 — Ale bo też ojciec i ty — mój Henrysiu, przerwała ciotka, nie wchodzę w to, jakeście postąpili — nie sądzę, ale zakończyliście sprawę w sposób najdziecinniejszy, najdziwniejszy, niesłychany — dając w ręce nieprzyjacielowi dokument, świadczący przeciwko sobie...
 — Niemogliśmy postąpić inaczéj, odparł, wzdychając ciężko Obdorski. Sprawa byłaby poszła przed sądy i niewątpliwie bylibyśmy uznani winnymi. Korczak zgodził się ją skończyć tylko pod tym warunkiem, dając słowo, iż dokumentu nie użyje chyba w obronie czci własnéj.
 — O wszystkiém tém wolałabym nie mówić, zapomnieć! — zawołała baronówna. — Stało się. — Zdaje mi się, że od Korczaka nie macie się czego obawiać, ale rzecz jest w najwyższym stopniu nieprzyjemna...
 Westchnęła. — A teraz, rzekła — mów, byłeś u hr. A.? — Byłeś u księcia? — Byłeś na Krakowskiém?
 Cały szereg imion i dowodów arystokratycznych wyliczyła żywo panna Sewera. Hrabia słuchał smutny.
 — Nie byłem nigdzie jeszcze, rzekł, bo się wprzód chciałem naradzić z ciocią, gdzie i kiedy mam być.
 — Naprzód więc u naszéj królowéj — poczęła baronówna. — Tam postaram się, aby cię na obiad proszono, potém u hr. ... potem u X...
 Postaram się, aby przybycie twoje i przyjęcie miało rozgłos i postawiło cię jak potrzeba w opinii hrab. Saturnina... Co rano powinieneś po dziesiątéj zdawać mi raport z czynności — i przychodzić na radę. Mogę mieć coś do powiedzenia, do wskazania.
 Hrabia wstał, schylając się do pocałowania ręki...
 — Nie zrobię kroku bez cioci — rzekł.
 — W takim razie ja ręczę za to, że dokażemy... co tylko jest w ludzkiéj mocy...