Strona:PL JI Kraszewski Wieki katakombowe odczyt4 part05.png

 Gdyśmy tu wyraz ten braterstwo napomknęli, musimy jeszcze obszerniéj wykazać różnicę pojęć chrześcijaństwa w tym względzie i jego właściwy charakter.
 Pojęcie obowiązków braterstwa nie obce było żydom, ale u nich ograniczało się w daleko ciaśniejszym obrębie, stosując tylko do członków jednego pokolenia. Dla chrześcijan wszyscy bez różnicy byli braćmi. „Z prawa natury naszéj wspólnéj matki, pisze Tertuljan, my i waszemi jesteśmy braćmi, chociaż wy niezupełnymi jesteście ludźmi, a braćmi niedobrymi.“.
 Laktancjusz, Ś. Justyn, i inni pisarze chrześcijańscy, najdokładniéj powtarzają to, że wyjątku z braterstwa tego nie czyniono dla nikogo. Ale braterstwo społeczności chrześcijańskiéj było ściślejsze. Minuciusz Felix w swéj apologii tak się wyraża: „Jeśliśmy wspólną ku sobie miłością przejęci, nie uskarżajcie się na to; my nienawidziéć nie umiemy; — jesli się między nami nazywami braćmi, nie bądźcie zazdrośni; nie mamyż jednego ojca — Boga? nie jesteśmyż dziedzicami jednych nadziei? Co do was, wy się po żadnym znaku poznać nie możecie; nieustannie pożerają was nienawiści wzajemne, i w ojcobójstwach tylko poznać wasze braterstwo!“
 Na świat ów pogański, tak zobojętniały samolubnie, w którym żądza używania nieustannie rodziła nadużycia, skutek wywrzeć musiała osłupiający ta nauka miłości dobrowolnéj, zaparcia się siebie.
 Chrzest był pierwszém godłem braterstwa chrześcijan, — w nim obcy przybrani rodzice stawali, przyjmując dziecię w imieniu całéj społeczności, ręcząc za nie i podejmując się jego przyszłości. Odtąd nowy brat stawał się członkiem rodziny wielkiéj; późniéj Kościół przyłączał go do wspólnéj ofiary i uczty Bożéj.
 Nazwanie braćmi było powszechnie użytém w pierwszych wiekach. Kościół zwano Kościołem braci „Ecclesia