List to już ani z zakątka, ani ze wzgórza, ale z doliny pomiędzy wysokiemi górami, które się piętrzą po obu stronach jéj okryte zielenią i lasami. W dali przegląda szczyt jakiś, niby teatralna dekoracya, płatami śniegu okryty. Jest to dolina w któréj końcu znajduje się słynny Wildbad‑Gastein, ale my, trochę opóźnieni, trochę nieszczęśliwi, już się tam nie mogliśmy dostać i razem z wielu innymi skazani jesteśmy na przytułek w lichéj wiosce i w lichéj gospodzie, w tak zwaném Hof‑Gastein.
Z tego powodu godzi się tu uczynić uwagę, że z małemi wyjątkami tak uczęszczane wody i kąpielowe zakłady w państwie austryackiém wszystkie są niedostatecznie dla wygody podróżnych zaopatrzone i urządzone i znajdują się, jak się wyraził pewien przybyły, „w stanie pierwotnym” (primitiv).
O! w nadzwyczaj pierwotnym stanie! Dlaczego? Dlatego może iż w Austryi (nie wyłączając Galicyi) nikt nie ma do żadnego przedsiębierstwa ochoty, z powodu... opodatkowania.
