Strona:PL JI Kraszewski Z nad Buga from Echo Y1 No37 page3 part1.png

nie ma zkąd — ale będą potem, niezawodnie będą.
 — Aj! kiedyż — bo mnie potrzeba, mówi Iwan skrobiąc się po głowie.
 — No, no — wiecie co? — dam wam tymczasem dwadzieścia rubli.
 — Aj — aj — a pan pisar obiecał — cóż ja poradzę...
 — At! ty gospodarz przecie, dasz sobie rady — a ja co? Ale za to uważacie, jak jaka szkoda się zrobi, w losie czy w polu, albo co — a będzie się u nas sądzić, to już bądź spokojny. No, a ja za pół roku resztę oddam.
 Iwan kiwa głową trzymając się pod brodę.
 — Ha — cóż robić? to dajcież choćby i te dwadzieścia rubli.
 Następuje wypłata, liczenie i oglądanie brudnych i odartych papierowych szmatków, które Iwan w końcu pakuje do mocnej, skórzanej, na żółty guzik zapiętej kalety.
 — No, ale dajcie mój kwit, mówi pisarz.
 — Ano, dobre — to niechaj pan pisar odpisze.
 — Ten kwit trzeba podrzeć, a ja ci nowy napiszę, na czterdzieści rubli.
 — A, no — nechaj tak.
 Dawny skrypt sześćdziesięciorublowy