niu w biurze, zbiorą się in gremio u powiatowego Stępka w zamkniętym gabinecie osobnym przy libacyach i wieczerzy. Jak tam wesoło! co za dowcipy! jaka solidarność w udzielaniu sobie recept i sposobików genialnych, co za budująca szkoła dla młodszych i mniej doświadczonych!
Czy stan taki długo trwać będzie i może, nie wiemy, to pewno, że nadzór jakiś rozumny a uczciwy, z łona samejże gminy, czuwający nad jej zarządem, kiedyś naznaczonym być musi. Prawodawca dał samorząd gminie, my dziś mamy samowładztwo pisarzy, którzy i na lud nasz, prosty ale najuczciwszy, moralnie jeszcze najzgubniejszy wpływ wywierają.
Jest to najdotkliwszy bicz, z naszego nadbużnego ukręcony piasku; zacinając ludność po tebinkach klaskają nim panowie pisarze. Godzi się bodaj stęknąć pod tą plagą, aby choć zdala „Echo“ stłumiony głos nasz powtórzyć mogło.
