Strona:PL JI Kraszewski Zagadki.djvu/177

przeciw Bucharcom gdzie, a tam szaszka lub kula uwolni was, Arsenie Prokopowiczu, od człowieka, który nie miał szczęścia się wam podobać.
 To mówiąc spojrzał na zegarek jenerał.
 — Bardzo przepraszam was, że nie mogę dłużéj korzystać z miłego towarzystwa, ale muszę jechać!
 — Jak to! odważycie się po tym wypadku — zawołał Arsen.
 — Wezmę karetę — rzekł zimno jenerał. Do zobaczenia w Petersburgu.
 Arsen im więcéj nienawidził jenerała, tém goręcéj począł go ściskać, żegnać się, oczki mu błyszczały, drgał cały, był prawie szczęśliwy — czuł, że dotkliwie dojadł...
 Wysunął się nareszcie. Zaledwie drzwi się za nim zamknęły, wyszła Marya Pawłowna... z zaczerwienionemi oczyma.
 — Bądź zdrowa, jadę — rzekł Stanisław podając jéj rękę.
 — Jedziesz! jedziesz sam! a ja z tobą jechać nie mogę...
 — Nie lękaj się o mnie... weź książkę, zapomnij o wszystkiém...
 — Tylko nie o tobie! O! jak ten dzień straszny, długim mi się wyda... nieznośnym...
 Jenerał nic nie odpowiedział, podał jéj rękę... wyśliznął się.