Strona:PL JI Kraszewski Zagadki.djvu/357

 Arsen udawał, że nie słyszy.
 — Zakładam się o konsumacyą... że pochodzisz ze stepu Kirgiz-Kajsuków... Moskal począł żywą z Albinem rozmowę, aby uniknąć odpowiedzi... Korwin zmienił miejsce, absynt zabrał i przysiadł się tuż do Arsena..
 — Gdybym miał taką twarz... rzekł, puszczając mu dym w oczy... kazałbym ją sobie przemalować lub orthopedycznie przerobić! Są na to teraz majstrowie...
 — Mości panie, zawołał głośno Moskal, wybuchając gniewem — Vous m’insultez??
 — Mais oui! mais oui! et — après?
 Arsen Prokopowicz drżał...
 — Gdyby to nie było w takiém miejscu...
 — Chodźmy na inne miejsce zawołał kapitan.
 — Ale czegóż pan chcesz odemnie? krzyknął Moskal — ja pana nie znam!
 — I ja pana znać nie mam szczęścia, mówił kapitan, śmiejąc się, ale się sobie zarekomendujemy, kapitan Kazimierz Korwin... z pułku czwartego ułanów... dymisyonowany z krzyżem złotym... No — a wy?
 Arsen Prokopowicz zagryzł wargi.
 — Chodźmy, zawołał do Albina — to coś niezrozumiałego... Wstawał, aby iść już, gdy Korwin go pochwycił za rękę gwałtownie i posadził.
 — Ale nie opuszczajże pan mnie, niech się napatrzę téj twarzy... dali pan... oryginalna... W Europie takich typów nie znaleść...