Strona:PL JI Kraszewski Zagadki.djvu/655

 Stanisław ruszył ramionami.
 — Wierz mi, kochany panie, rzekł, ile razy ludzkość chciała równemi nogami przeskoczyć przestrzeń, którą powinna była przechodzić powoli — zawsze wpadła w dół, z którego się długo potém wydobyć nie mogła. Najbezpieczniéj jest iść krok za krokiem, zwolna. Reformy powinny być stopniowe a postęp zdobyty pracą mozolną...
 — Wiadomo! wiadomo! znam tę teoryą — żwawo zawołał Nizin — ale każdy ma swoją i niech każdy przy swojéj zostanie.
 — Dawno pan jesteś w Neapolu? — spytała chcąc przeciąć rozmowę Marya.
 — Ja?? a! już dość, bym się śmiertelnie nudzić począł! Bardzo piękny kraj dla malarzy, ale zresztą... nie ma tu z kim gadać. Nawet Mazzini postarzał bardzo... a Garibaldi...
 Ruszył ramionami.
 — Państwo tu na długo? — z kolei zapytał Nizin.
 — My wyjeżdżamy — jutro...
 Z pewném niedowierzaniem i uśmiechem odpowiedź tę przyjął Nizin, znać było, że mu się zdawała wymierzona na to tylko, żeby się go pozbyć... Jenerał to zrozumiał.
 — Szczera prawda, szanowny panie — dodał — jedziemy jutro...
 — Aby tylko nie w tę stronę, co ja! — rozśmiał