Strona:PL JI Kraszewski Zagadki.djvu/91

brata, nic nie zrobi dla matki! To wielki człowiek ale — tchórz! śmiejąc się zawołał Arsen.
 Pogardliwém wejrzeniem zmierzyła go jenerałowa i uśmiech przymuszony przeleciał po jéj ustach, ale w oczach błysła nienawiść ku mówiącemu i strzeliła mu w piersi.
 — Jesteś potwarcą — przerwała śmiejąc się — ale to natura twoja. Stanisław tchórzem nie był, nie jest, nie będzie... to wiedzą ci, co go znają. Ty go nie znasz... podniósłszy oczy, nie jesteś w stanie wzrokiem dosięgnąć jego czoła.
 — Jak chcecie, jak się wam podoba, odparł gość, zawsze starając się być grzecznym, choć się w nim widocznie burzyło — ja to tylko wiem, że Stanisław za bratem kroku nie zrobi... Tłómaczcie to, jak chcecie...
 Marya Pawłowna zamilkła.
 — Brat? spytała — więc się nazywa tak jak on.
 — Tak — jak on.
 — Czy go wywieziono?
 — Już musi być w Moskwie... a w Moskwie ich zatrzymują i rozsyłają po troszę... Ale na co wam to?
 Marya Pawłowna zamyślona ruszyła ramionami, nie odpowiedziała nic.
 — Czy myślicie, że jenerał doprawdy dziś będzie u mnie?
 — Wszak sam mi to powiedział...