Strona:PL JI Kraszewski Zagroba.djvu/13

47

chem, Trzymała przepyszny bukiet w ręku.
 — A! z kądże tak śliczne kwiaty? spytała matka.
 — Pan Janusz dał je Miss Lockart — a Miss była tak grzeczna —
 Matka przelotnie spójrzała na mnie.
 — Śliczne kwiaty! — dodała.
 — Włożym je w szklankę! — podbiegając zawołała Aniela —
 Ja pożegnałem Prezesowę.
 Tegoż dnia miałem wieczorem długą rosprawę z P. Zagrobą. Była mowa o Anielce — stary zawsze swoje powtarzał. Co to za nieszczęście, że niemam syna! są wprawdzie Zagrobowie w Krakowskiém.
 — Ale to samozwańcy — dodałem z uśmiéchem.
 — Samozwańcy, albo i nie, rzekł kiwając głową Prezes. W roku 1673 jeden Antoni syn Tadeusza Zagroba z Zagrobskiéj Woli, przeniosł się, jak dochodzę, z Płockiego w Krakowskie i ożenił tam z Jakubowską (dobra stara szlachta, mieli tam ze sześć wsi) — Linija Antoniego syna Tadeusza z Jakubowskiéj nieznana mi zupełnie — Kto wie? może od niego ci Zagrobowie pochodzą? Pisałem już dowiadując się — Gdyby tak było.
 — A gdyby tak było? spytałem.
 — Gdyby tak było — dorzucił, należałoby, należałoby zbliżyć się do tych Zagrobów.
 Widocznie Prezes całéj swojéj myśli niepo-