Strona:PL JI Kraszewski Zemsta Czokołdowa.djvu/282

 Stolnik milczał, ale przyzwalał.
 — Swiadectwa jak świadectwa, rzekł; ponieważ przychodzi do umowy, daj mi asindziéj kogoś tu żywego, coby za nim poświadczył..... Pan hetman?...
 Oxtul jedno oko przymrużył.
 — Wszak podpisany.
 — A tak, ale to głowa zalana zawsze, kto go tam wie, gotów był zapomnieć nazwiska i osoby.
 — Książę Kazimierz? dorzucił stolnik.
 — Hm! wielki pan... znał mnie, gdy potrzebował...
 — Przecięż którykolwiek z tych?
 — Za pozwoleniem, przerwał szlachcic, gdyby to byli tacy ludzie co pamięć mają i gotowi są zawsze prawdzie świętéj dać świadectwo, nie brałbym od nich podpisów... Prawda?
 — Jedną rzecz widzę, żeś waćpan był na adwokata stworzony, odparł Kobyliński.
 — Już mi to mówiono, uśmiechnął się Oxtul, a ja powiem stolnikowi, że nie. Byłem stworzony na wielkiego pana, a los mnie poszył w skórę chudego pachołka... ot co!
 Westchnął.
 — Któż za waćpana świadczy? naglił Kobyliński.