Strona:PL JI Kraszewski Zemsta Czokołdowa.djvu/308

już wspominać, zowię się Parskim do usług..
 — A! co mi tam! dla mnieś ty Krajewszczuk.
 I począł go stary ściskać.
 — Pater Fizyk dał ci wówczas dobrą pamiątkę... rzekł śmiejąc się: była to ratio physica co się zowie. Pamiętam, żeś sobie chusty do siedzenia podkładał przez tydzień.
 — Dawno się te rany zgoiły! westchnął stary, a bodajby się w życiu innych nie znało!
 — A jakże ci się wiodło? rzekł proboszcz nalewając kawę.
 — Tak jak w szkołach, odparł Parski: plażył mnie los wszędzie i zawsze.
 — Co cię tu zapędziło?
 — Nowa bieda.
 — Toś tu sobie, mój drogi, źle wybrał miejsce pono, by o niéj zapomnieć; bo tu ona założyła rezydencyę i stale przemieszkuje. Może też post nubila phaebus nadejdzie kiedy, ale chyba nierychło... Pamiętasz, dodał, czém to było a czém jest. Roiło się życiem, młodzieżą, weselem, wrzawą... pełny kościół, klasztor za ciasny, klassy za małe... miasteczko do strychów wypchane... a dziś psy wyją na cmentarzysku i nas kilku niedobitych płacze.
 — Przyszedłem tu tych opłakujących liczbę zwiększyć, rzekł Parski, bo myślę zamieszkać.
 — Chyba ci życie niemiłe! zawołał ks. Olszowski.