Strona:PL JI Kraszewski Zygzaki.djvu/99

 Posmutniała St. Flour, i mówiła dalej seryo bardzo.
 — Biedną hrabiankę matka przeznacza do klasztoru... Ja, ksiądz Maryan, i wszyscy co ją otaczają, mają polecenie namawiać, skłaniać, a raczej wmawiać w nią, że powinna zostać zakonnicą; ona zaś, wolałaby śmierć niż wieczne więzienie. Dodajmy, nie mając potrzeby taić tego, że pan u hrabiny nie jesteś w szczególnych względach.
 — A! to wiem.
 — Że pannę Julię chcą wykwitować z posagu szczęśliwością kontenplacyjną, że pan...
 — Że ja jestem zrujnowany — wtrącił Oleś.
 Coś podobnego musiałaś pani chcieć powiedzieć, obwinąwszy w bawełnę? nieprawdaż, to logicznie tu musiało przyjść.
 — Mniejsza o to — kończyła francuzka — ale to najgorzej, że gdybyś pan się szalenie zakochał, a panna Julia była mu wzajemną przypadkiem...
 — Tak! przypadkiem! — rozśmiał się Oleś — byłoby to chyba — przypadkiem — ale — kończ pani...
 — Musielibyście chyba chwycić się ostatecznych środków, bo inaczej...
 Aleksander z głową spuszczoną szedł przez chwilę milczący.
 — Kto to może przewidzieć jak się tam sercowe sprawy złożą — rzekł; — ja ufam że pani jesteś dobrą, litościwą, szlachetną... przyjaciółką, i że — au risque et peril narażenia się tej nieznośnej hrabinie (bo ja jej uczucia jakie ma dla mnie z nawiązką oddaję) pani — byś nam dopomogła.
 St. Flour głową potrzęsła...
 — Zobaczemy — rzekła — ależ najprzód trzeba żebyście się szalenie kochali, tobym przynajmniej miała przyjemność ogrzać się przy ogniu waszym... a Julka... Julka... jest miłą, dobrą... ale chłodną i nie rozbudzoną...
 Oleś podał jej rękę, unikając odpowiedzi, właśnie się zbliżyli do krzyża...