się Apollo Nałęcz Korzeniowski z Wołynia („Komedja“, „Dla miłego grosza“) [1]). W ogóle o dramatach zauważymy, że poeci nasi mało się biorą do historji, wciąż jedne i też same obrabiają przedmioty, jak gdyby treści w dziejach naszych brakło, nie zbraknie jéj tymczasem na wymagania jak najobszerniejsze.
289. Tłómacze poezji. Na czele tutaj kładziemy Romana. Zmorskiego, który w ostatnich czasach najwięcéj zajął się tłómaczeniem pieśni serbskich i wydał ich dwa tomy w 1853 roku u Senewalda. Tu są luźne ustępy, ale niedawno dał nam Zmorski całe epopeje, jak „Królewicza Marka’’ i „Lazaricę“. Zmorski cudownie tlómaczy, jego to wydział pieśń ludowa słowiańska, wszędzie gdzie tylko jest. Tłómaczy zwykle wierszem miarowym bez rymu, dla lepszego wydania kolorytu oryginalnego pieśni. Ale oprócz tego Zmorski jest to poeta wysokiego talentu, który w duchu poezji gminnéj narodowéj jest w stanie tworzyć arcydzieło. Czy w Serbji, czy w Polsce Zmorski zawsze jest tym samym; dzisiaj podobno układa poemat, któremu za treść służyć mają przygody Warszy i Ewy, bajecznych założycieli stołecznego grodu [2]). Serbskie też pieśni nieźle tłómaczy Matejko (Brzetysław). Józef Paszkowski pierwszy nam daje tłómaczenie dramatów Szekspira, godne wieszcza [3]); obok niego Jan Komierowski ogłasza inny
- ↑
Apollo Nałęcz Korzeniowski, wołynianin, zmarły w Krakowie w roku 1866, znakomity tłómacz Wiktora Hugo.Przyp. wyd.
- ↑ Roman Zmorski urodzony w roku 1822 w Warszawie, początkowo chodził do szkół w Biały podlaskiéj, gdzie na jednéj ławce siadywał z Juljanem Bartoszewiczem, potem uczęszczał do szkół w Warszawie. Zwiedzał Szląsk, bawił w Wrocławiu, po roku 1848 osiadł na lat parę w Budyszynie na Łużycach, późniéj udał się do Serbji. Dopiero w roku 1859 wrócił do Warszawy, gdzie jednak bawił tylko do roku 1863, w którym udał się za granicę. Umarł w Dreźnie dnia 18 lutego 1867 roku.
Oprócz „Lesława“ (§ 272), napisał oryginalnie „Wieżę siedmiu wodzów“ i „Domowe wspomnienia i powiastki“.Przyp. wyd. - ↑ Józef Edmund Paszkowski urodzony 1817 roku w Warszawie, sekretarz komitetu egzaminacyjnego, umarł w Warszawie w roku 1861. Tłómaczenie Szekspira wydał w trzech tomach w roku 1857—1860. Są one także pomieszczone w wydaniu kompletnem dzieł Szekspira, którego kierownictwo objął J. I. Kraszewski. W wydaniu tem znajdują się tłómaczenia: Paszkowskiego, Koźmiana i Ulricha.Przyp. wyd.
