Strona:PL J Bartoszewicz Historja literatury polskiej.djvu/772

Ta strona została przepisana.

że wzrasta nam coraz więcéj grono ludzi naukowych specjalnych, że piśmiennictwo na téj drodze się ożywia znakomicie, że publiczność z ochotą schodzi się na publiczne prelekcje, jakie się tu i owdzie przypadkiem zdarzą, że pochwytuje z radością wszelkie tak nazwane gawędy naukowe, a które napotyka po gazetach warszawskich, a które pisywali umyślnie dla niéj Antoni Żyszkiewicz, Apolinary Zagórski [1]) itd. W Poznaniu trwał przez trzy lata pod redakcją Juljana Zaborowskiego [2]) ślicznie redagowany tygodnik, poświęcony przystępnemu wykładowi wszystkich gałęzi nauk przyrodzonych, praktycznemu ich zastosowaniu do potrzeb życia, tudzież najnowszym odkryciom i wynalazkom. Tygodnik ten nazywał się „Przyroda i Przemysł“, wychodził od roku 1856—1858. Tu wiele jest badań oryginalnych i artykułów, a w całym ogromie pisma, znać staranne ubieganie się, ażeby nie został naród za postępem i ażeby Polsce donosić o wszystkiem, co się tylko robi w Europie na drodze nauk przyrodzonych. W Warszawie mamy aż dwa pisma specjalne medyczne: „Tygodnik lekarski“ i „Pamiętnik Towarzystwa lekarskiego warszawskiego“.

308. Rozbiorem prawa staropolskiego obecnie zajmują się: Wacław Alexander Maciejowski i Antoni Przeszkodziński w Warszawie, Zygmunt Helcel w Krakowie, Romuald Hube [3]) w Petersburgu, gdzie świeżo pojawił się Stosław Łaguna, adjunkt uniwersytetu. Ma-

  1. A. Zagórski, urodzony w roku 1830 w Olyce na Wołyniu, umarł dnia 22 listopada 1858 roku. Wydał: „Zarysy kosmologiczne“ i „gawędy naukowe“. Te ostatnie wydał w dwóch tomach po śmierci autora J. I. Kraszewski.
    Przyp. wyd.
  2. J. Zaborowski, urodzony 1824 roku, umarł dnia 5 października 1858 roku w Poznaniu.
    Przyp. wyd.
  3. R. Hube, senator, radca tajny, urodzony w roku 1803, wykładał od roku 1826—1830 prawo kryminalne na uniwersytecie warszawskim. W roku 1843 roku professor prawa polskiego w Petersburgu. Od roku 1861 mieszka stale w Warszawie. Wydał „Zbiór synodów prowincjonalnych gnieźnieńskich“, „Kodex dyplomatyczny tyniecki“, pisał o dawnych pisarzach prawa kryminalnego w Polsce, przyczynki do objaśnienia statutu wiślickiego i wiele dzieł i broszur tyczących się specjalnie prawa karnego i jego historji.
    Przyp. wyd.