Strona:PL J Verne Król przestrzeni.djvu/55

 — Nic!
 — A o statku?
 — Także nic.
 — Mój Boże! po co też mamy policję?
 — Nieraz stawiałem sobie podobne pytanie.
 — A zatym pewnego pięknego poranku ów przeklęty palacz może się zjawić na ulicach Waszyngtonu i rozjeżdżać przechodniów!
 — Tak źle nie będzie!
 — Dlaczego?
 — Zatrzymamy go.
 — Ba, skoro to sam djabeł, któż go zdoła pochwycić?!
 — Co za przepyszny wynalazek ten djabeł! — pomyślałem — można mu przypisać wszystkie zjawiska, których wytłumaczyć nie umiemy! Djabeł rozniecił pożar na wierzchołku Great-Eyry... djabeł zdobył pierwszą nagrodę na wyścigach automobilistów... Djabeł przejeżdża się po morzu około wybrzeży Nowej Anglji!...
 Myśli moje uparcie wracały do tego samego przedmiotu: kim był ów wynalazca tajemniczy, mający do swego rozporządzenia dwa przyrządy znakomite, które przewyższały wszystko, o czym dotąd ludzkość zamarzyć mogła?... Dlaczego się ukrywał tak starannie?... Cóżby to była za strata niepowetowana, gdyby się stał ofiarą jakiegoś wypadku i tajemnicę swą uniósł ze sobą do grobu!?... Przygody jego zaliczonoby z czasem do legiend...