kochała wielką miłością. Jees nie znała historji i umiała czytać jedynie znaki pogody na niebie i ślady zwierząt na ziemi — wskutek czego nie wiedziała nic o Ablu ani o Abrahamie. Więcej nawet, uniknąwszy opieki dobrych sióstr z Misji świętego Krzyża, nie dowiedziała się nic o Rut z Moabitu, która wyparła się Boga swego dla obcej kobiety, z cudzej ziemi. Jees Uck uczono wyrzeczeń tylko w jeden sposób: — kijem, tak jak się uczy psa, by rzucił skradzioną kość. Jednak, gdy czas nastał, okazało się, że potrafi dorównać wielkiemu plemieniu białych, że wykaże poświęcenie zaiste królewskie.
Oto więc historja Jees Uck, będąca zarazem historją Neila Bonnera, Katty Bonner i dwojga potomków Neila. Aczkolwiek Jees Uck była kobietą ciemnej rasy, nie była przecież Indjanką, ani Eskimoską, ani nawet Inuitką. Wedle niepisanych podań, u samych podstaw jej drzewa genealogicznego występuje niejaki Skolkz, Indjanin z plemienia Tojata z nad Yukonu, który to Skolkz, za dni swej młodości, udał się z biegiem rzeki aż do jej szerokiego ujścia, gdzie zamieszkują Inuici i tam poznał kobietę, zwaną wedle opowiadań Olillją. Matką Olillji była Eskimoska, ojcem — Inuita. Skolkz z Olillją zrodzili Halję, będącą pół krwi Indjanką Tojata,
Strona:PL Jack London-Serce kobiety.djvu/129
Ta strona została uwierzytelniona.