El-Soo była dziewczynką w Misji. Matkę straciła będąc jeszcze małem dzieckiem i pewnego letniego wieczoru Siostra Alberta wyjęła ją z pośród płomieni, jak głownię z ogniska, zabrała do Misji Ś-go Krzyża i ofiarowała Bogu. El-Soo była Indjanką czystej krwi, pomimo to jednak przewyższała we wszystkiem towarzyszki swoje pół lub ćwierć krwi. Nigdy jeszcze dobre Siostry nie miały do czynienia z dziewczęciem tak posłusznem i zgodnem, a równocześnie tak inteligentnem.
El-Soo była zdrowa, zręczna i sprytna. Przedewszystkiem jednak miała w sobie młody ogień, iskrzący płomień życia, swoisty żar woli, słodyczy i odwagi. Ojciec jej był wodzem plemienia i krew władcy płynęła w jej żyłach. Posłuszeństwo El-Soo stawało się nieraz tematem rozważań i dyskusji. Istniało jakieś głębokie pokrewieństwo między nią samą a zasadniczemi prawami natury, panującemi w świecie zewnętrznym, dlatego też może chwytała szczególnie łatwo wiadomości
