Strona:PL Jack London-Serce kobiety.djvu/226

jeszcze na łowy. Zabrałem mięso, ryby i pręgi bicza na grzbiecie, i odnalazłem Kamo-tah, który nie jęczał już, ponieważ nie żył. Wtedy wróciłem do Nulato, lecz nie było już Nulato, tylko kupa popiołu na miejscu wielkiego fortu i trupy wielu ludzi. I widziałem Rosjan, jadących łódkami w górę Yukonu, nowych Rosjan, przybyłych zza morza. Iwanowi przysłano posiłki i słyszałem jak wydawał rozkazy. Następnego dnia widziałem, jak ruszyli po tropie naszego plemienia. Teraz są już blisko, a ja jestem tutaj, Negore — lecz nie tchórz.
 — Piękną opowiadasz historję — odrzekła Oona, a głos jej był życzliwszy, niż przedtem. — Ale Kamo-tah umarł i nie może świadczyć za tobą, a ja wiem tylko to, co wiem, i chcę własnemi oczyma zobaczyć, że tchórzem nie jesteś.
 Negore poruszył się niecierpliwie.
 — Jest na to sposób, Negore — dodała szybko Oona. — Czy chcesz spełnić czyn, godny czynu starego Kinoosa?
 Skinął głową i czekał.
 — Jak powiedziałeś, Rosjanie tropią nas znowu. Pokaż im drogę, Negore, jak niegdyś pokazał im Stary Kinoos! Niech wejdą bezpieczni w wąwóz górski, a my ich tam spotkamy. Znasz to miejsce, gdzie stoi urwista skała? Tam zgnieciemy ich wszystkich, na-