w Poznaniu pultynek[1] specyalny, sztukwarkową robotą[2], hebanem i perłową macicą nasadzany, adamaszkiem karmazynowem podklejony. I tak to oddałem za wielki rarytet cum facunda oratione[3] pana Franciszka Ołtarzowskiego[4], towarzysza i samsiada mego, ktory to wywiodł dosyć ładnie pierwej, niżeli pokazał, co tam jest intus[5] w pultynku, [i] jako nigdy w Polszcze niewidany oddaje prezent. Oni też biorąc miarę z pięknego pultynka, spodziewali się, że to tam coś dziwnego i drogiego obaczą. Mowił tedy w ten sens (lubo całej niepodobna pamiętać). »Wolentarz[6] to jest w ciele ludzkim afekt, moja wielce Mścia Panno, ktory od inszych zmysłow żadnych nie przyjmując ordynansow, swoją własną rządzi się imprezą i na ktorąkolwiek stronę zechce, i sam siebie i serdeczną może nakierować inklinacyą. Niech przez wysokie przeprawuje się Alpes[7], niech bystrych rzek przepływa nurty, niech między bezdennemi niezbrodzonego oceanu zabawia się głębokościami, ma jednak swoj cel, do ktorego uprzejmym serca swego zmierza okiem, do ktorego, choć w odległości miejsc, swoje życzliwe zwykł akkomodować intencye[8]. Takich nie omięszkując sposobow, ktoremiby swoję mogł wyświadczyć przysługę, IMść pan Pasek, brat i towarzyszysz moj,
Strona:PL Jan Chryzostom Pasek-Pamiętniki (1929) 134.jpeg
Ta strona została uwierzytelniona.
_134.jpeg&oldid=2638197){kind=link}