dam, że kto tak wiek prowadzi, jego nobilitas jest duplicata[1]. Illi vere sunt nobiles, qui non solum genere, sed etiam virtute sunt nobiles[2]. A teraz chwalebni tumulandi[3], w wiekuistą zabrawszy się kompanią żegnają przez mnie wojsko wszystko, jako swego palaestram[4] życia. Żegnają chorągiew matkę i miłą swoję kompanią, z ktorymi rownie wdzięczno im było i adversa, i prospera[5] ponosić. Żegnają wszystkich krewnych i swoję pozostałą posteritatem[6], życząc, aby non alia methodo[7] postępując i ojczyźnie służąc, dni wieku swego prowadzili. Żegnają wszystkich WMM. Panow, na to miejsce zgromadzonych, dziękują wielce, że jako chrześcijanom chrześcijańską wyświadczyć raczyliście usługę, ostatnie światu dając vale[8], nowej zaś wieczności salve[9]. A że się tam ktoś ważył o sobie mowić: Non totus moriar, multaque pars mei vitabit Libitinam[10], toż nasi commilitones meruerunt[11] u świata i do WMM. Panow swoje przesyłają supplices [preces][12], ażeby merita[13] ich in dulci WMM. Panow nie obumierały recordatione[14], ponieważ mens et gloria non queunt
- ↑ podwójna, zdwojona
- ↑ Prawdziwym szlachcicem jest, kogo nietylko samo urodzenie, lecz i cnota uszlachetnia.
- ↑ mający być pogrzebani, nieboszczykowie
- ↑ szkołę
- ↑ dolę i niedolę
- ↑ potomstwo
- ↑ nie innym trybem
- ↑ żegnaj
- ↑ witaj
- ↑ Nie cały umrę: część moja uniknie Libityny. (Cytat niedosłowny z Horacego Carm. III, 30, 7).
- ↑ towarzysze zasłużyli
- ↑ uniżone prośby
- ↑ zasługi
- ↑ w miłem wspomnieniu
_155.jpeg&oldid=2644046){kind=link}