Strona:PL Jan Chryzostom Pasek-Pamiętniki (1929) 215.jpeg

bytku żołnierz, Czarniecki, wziął wiadomość o tej jego imprezie, zaraz poszło wojsko magnis itineribus^[1] nazad do Niepra. Przeprawiliśmy się tedy na tę stronę pod Szkłowem^[2], jako mogąc, jedne konie przewożąc, drugie zaś przy łodziach i przy promach pławiąc; a już były wielkie zimna, na co konie ubogie narzekały, i niejeden zęby wyszczerzył. I stanęliśmy tedy pod Szkłowem, Litwa w polu szczerym ćwierć mile od nas, my zaś nad samym Dnieprem, na kępie, ktorą oblewał. Wyprawił zaraz Sapieha na podjazd Kmicica^[3], pułkownika, żołnierza dobrego, we trzech tysięcy dobrych ludzi ku Czerejej^[4], gdzie się był Chowański położył obozem, pobudował jak na całą zimę i okopał, bo miał w polu zimować. Nazajutrz po wyprawionym podjeździe, podobno spiritu prophetico^[5] Czarniecki natchniony, kazał otrąbić, żeby za dwie godzinie było wojsko pogotowiu wsiadać na koń, biorąc z sobą prowiantow. Tak tedy się stało. Cichusieńko przez munsztuk zatrąbiwszy, Sapieże nic nie powiedziawszy, ruszyliśmy się. Idziemy tedy lassami, a wszystko śpieszno; nie wiemy nic, po co i dokąd. A Chowański też tak uczynił: poszedł kommonikiem, chcąc nas na

1. śpiesznemi pochodami
2. Szkłów — m. nad Dnieprzm, na północ od Mohylewa.
3. Samuel Kmicic, późn. chorąży orszański, starosta krasnosielski i strażnik litewski, »sławny i odważny pułkownik« (Niesiecki).
4. Czereja — m-ko między Orszą a Borysowem, nad Czereją, niedaleko jeziora, Długiem zwanego.
5. duchem prorockim