Strona:PL Jan Chryzostom Pasek-Pamiętniki (1929) 239.jpeg

mię nigdy za szeregiem, chyba tam, gdzie należało, o bok z chorągwią, matką moją. I mogę to śmiele mowić: »Kto na mnie wie, że nie tak jest, proice lapidem!«^[1] Z ktorych racyj poczuwam się być in aequa lance^[2] [z] dobrze zasłużonymi w tej ojczyźnie synami. Co jeżeli tak, toć podobno, kto zarowno idzie do roboty, zarowno ma należeć i do zapłaty; tedy rowne mię afficiunt^[3] do Rzpltej, co i kożdego z W. MM. Panow, praetensiones^[4]. Poczuwam się, że upomnieć [się] mogę śmiele zasłużonego żołdu, tudzież też i do tej sztuki hibernowego^[5] chleba posiągnąć śmiele mogę, bo nie dopiero przysiadam się do niego, kiedy go z pieca wysadzają, ale wtenczas jeszcze, kiedy nań ostrem zarabiano żelazem^[6]. O chleb tedy prosić nie będę, bom go krwawie zasłużył i należę do niego rowno z drugimi. Ale o to proszę, ponieważ pracowałem non abiurando^[7], żebym go też mogł jeść non adiurando^[8], W. MM. Panow et specialiter^[9] starszych braci naszych jest to gloriosum opus^[10], żeście wynaleźli sposob i upatrzyli czas do windykowania^[11] zasług naszych, za co dziękować zawsze należało i należy. I to rzecz po-

1. niech rzuci kamieniem
2. na równej szali
3. dotyczą
4. pretensje, żądania
5. zimowego
6. T. j. w czasie, kiedy wojsko ruszono z leż zimowych przeciw Moskwie.
7. nie wyprzysięgając się
8. nie sprzysięgając się. Abiurando... adiurando — gra słów.
9. a zwłaszcza
10. chwalebne dzieło
11. wydobycia, uzyskania