Si veritatem loquor, cur me caedis?[1]. Grozisz mi tu WM. MPan śmiercią — jest to wszystkich żyjących communis regula. Quisquis ad vitam editur, ad mortem destinatur[2]. Staremi to WM. MPan straszysz mię awizami[3], ktore, nie wiem, jeżeli nie prędzej dojdą WM. MPana gabinetu niżeli mego szałasu, jeżeli nie będą WM. MPanu straszniejsze za złocistym pawilonem[4] niżeli mnie na ubogim żołnierskim wojłoku[5]. Kto wojnę służy, już ten jest contemptor mortis[6], bo onej szuka, nie ona jego. Szukałem ja już śmierci, choć w młodym wieku moim, i za Dnieprem i za Dniestrem i za Odrą i za Elbą i koło Oceanu i Baltyckiego morza. A W[M]ść, moj wielce Mściwy Pan, podobnobyś się obszedł, choćby się z nią i nigdy nie potykać. Ja zaś nie dbam, bo wiem, że życia tego taka jest sequentia: exilium, luctus, dolor tributa sunt ista vivendi[7]. Jeżeli umrzeć, to umrzeć, byle dobrze; a lepsza podobno śmierć być nie może nad tę, ktora kogo przy niewinności potka za cnotę i miłość ojczyzny. Bo jeżeli to jest actus meritorius[8] ginąć dla ojczyzny, [to tak samo] ginąć synom ojczyzny od ojcow ojczyzny; ale jaki tego może
- ↑ Jeżeli prawdę mówię, przeczże mnie bijesz? (Ewang. św. Jana, r XIII w. 23).
- ↑ powszechne prawo: ktokolwiek na świat przychodzi, przeznaczono mu umrzeć
- ↑ zapowiedzi, nowiny (groźby śmierci)
- ↑ Pawilon — kotara.
- ↑ podkład, pilśń pod siodło
- ↑ gardziel śmierci
- ↑ kolej: wygnanie, płacz, boleść są rzeczy nieodłączne od życia
- ↑ czyn chwalebny, zasługa
_256.jpeg&oldid=2661144){kind=link}