Strona:PL Jan Chryzostom Pasek-Pamiętniki (1929) 388.jpeg

 Widząc tedy pan Lubomirski, na co się rzeczy zanoszą, wniosł takie initia^[1], czym nie wszystkim musiał się podobać; sam zaś że miał magnam popularitatem^[2] u wojska i u ziemianow, choć się o to nie starał, to go nieraz przy jego ludzkości, jak to zwykło bywać, w komplementach od żołnierzow deboszujących^[3] takie potykały słowa: »Tobie, zacny panie, trzeba u nas być krolem polskim«. To on też uważając swoję dignitatem^[4] i zasługi w ojczyźnie, mawiał: »W waszych to rękach, moi drodzy bracia«. I nie dziwować [się], bo to quisque suae fortunae faber^[5] i nie czytałem tego przykładu, żeby się kto wyłamował ex occasione regnandi^[6]. Z tych tedy racyi wpadł u ludzi w podobieństwo, że sobie życzy wielkiej krolestwa powagi; co choćby był jawnie pokazał i wdał się w konkurencyą, nie byłoby go o co sądzić, bo zwyczajnie kożdy sobie życzy i po staremu nie obraliśmy na krolestwo anioła, tylko człowieka, nie obraliśmy krolewicza, ale szlachcica polskiego; a na poparcie mego sentymentu i to przypomnię, żeśmy mianowali za kandydata Polanowskiego, natenczas porucznika, a przedtym pod Lubomirskiego dyrekcyą podwojnego^[7] towarzysza. Jeżeli tedy wolno było do tej prerogatywy^[8] wołać Wiśniowieckiego, Polanowskiego, toć nie było się o co gnie-

1. wstępne starania
2. wielką wziętość
3. biesiadujących, pijących
4. godność
5. każdy swojego losu sprawcą
6. mając sposobność zostać królem
7. t. j. mającego 2 zamiast 3 pocztowych
8. najwyższej godności