konsekracya na arcybiskupstwo lwowskie J-oMści ks. Konstantego Lipskiego[1]. Jeżeli wjazd biskupi pięknie [się] odprawił, nierowno piękniej konsekracya i wielce dostatnie i bogate czestowania.
Byłem zaś na pogrzebie w Stobnicy wielkiego mego in vita[2] nieprzyjaciela, a przed śmiercią na lat dwa nieodmiennego przyjaciela, Aleksandra Komornickiego, rotmistrza, ktory na moich rękach umi[e]rał. I zapraszałem na chleb żałobny; z ukontentowaniem ludzi jest ta mowa. Tego roku pokazał się kometa ad occidentem[3]. Książę Dymitr[4], hetman wielki koronny, umarł. Wojsko stało obozem pod Trembowlą; nie było in opere belli[5] w tym roku, tylko leżeli, jedli a pili, a my im po staremu zapłacili.
daj Panie Boże szczęśliwie, zacząłem w Olszowce. Zima tego roku była właśnie włoska, bo wszystka bez śniegu i mrozu; na saniach nie jeżdżono, rzeki nie stawały. Trawy zielone, listki na drzewie i kwiatki przez całą zimę; ludzie orali i siali w ten czas, kiedy najcięższe bywają mrozy; nawet marzec był tak ciepły, suchy i wesoły, że prawie przeciwko naturze swojej. Dopiero w kwietniu śniegi i mrozy i na same święta Wielka-
_552.jpeg&oldid=2680212){kind=link}