ważnie stawali; niewolnikow przodem przed janczarami gnał do szturmow, sam, jako wściekły latał, ten postronek włożywszy sobie na szyję, animował, prosił przez wielkiego proroka Mahometa, aby pamiętali na sławę niezwyciężonego narodu swego, aby respektowali na jego zgubę, ktorej nie minie przez ten powroz, ktory na szyi nosi, jeżeli Wiednia nie dostanie. To to pogaństwo oszlep na ogień lazło a jako snopy padało. Kiedy już krol z wojskiem szedł od Tulna[1], w ten czas oni najpotężniejsze szturmy czynili. Nawet choć już stanęło wojsko, już się pułki nasze i regimenty niemieckie zwierały, przecię on janczarom szturmu poprzestać nie kazał, a konne wojsko sipahierow[2], Tatarow i Węgrow Tekielego[3] na nas obrocił. Uderzyli się Tatarowie raz i drugi o naszych, potym stanęli sobie osobno. Posyła wezyr po hana[4] i pyta go: »Coż ty rozumiesz, jeżeli tu jest krol polski?« Han powiedział: »I rozumiem, i widzę, że jest; bo kiedy są ci drążnicy[5], to i krol musi być«. Rzecze wezyr: »Radź o mnie!« Han odpowiedział: »Radź ty sam o sobie, a ja też
- ↑ Tuln — m. nad Dunajem powyżej Wiednia.
- ↑ Sipahiery (z persk. sipahi, jeździec) — jazda turecka.
- ↑ Emeryk Tököly (1656—1705), przywódca rokoszan węgierskich, przez sułtana ogłoszony królem węgierskim; po ustąpieniu Turków z Węgier, opuszczony przez swych stronników, schronił się do Turcji, gdzie um. 1705 r.
- ↑ Murada Gereja
- ↑ Drążnicy — hussarze z długiemi kopjami, których miał Sobieski pod Wiedniem wedle Kochowskiego 36 chorągwi.
dająca się prawie z samych poturczonych chrześcijan, porwanych w dziecięcym wieku i osobno w tym celu wychowanych.
_560.jpeg&oldid=2690138){kind=link}