żeby dał zwycięstwo Turkom; bo Tekieli rebelizant, ktory przy Turkach stawa[ł] dlatego, żeby go luterańskie prowincye suplementowały[1] piniądzmi, puścił ten tuman[2] między nich, że Turcy eo fine[3] wojnę po[d]nieśli, żeby religią rzymską zniszczyć, a luterańską na to miejsce postanowić po całej Europie. Dlatego tedy, Pana Boga prosząc, wielkie nabożeństwa odprawowali i pobory składali, a Tekielemu na d[alszy ciąg] wojny dawali. Byłem natenczas we Gdańsku, kiedy te nabożeństwa odprawiali, uprzykrzając się Panu Bogu okrutnie; aleć ich przecie nie wysłuchał, kiedy się inaczej stało. Poko ich jeszcze z pod Wiednia nie rozpłoszono i byli in spe[4] odebrania Wiednia, to na ten czas po ulicach gazety śpiewano, na bulwarkach je deklamowano, projekty[5] rzucano, obrazy Tekielego jako propugnatora[6] suae religionis[7] malowano, drogo przedawano i ledwo nie kożdy starał się, żeby w domu swoim mogł mieć; po kościołach zaś gratiarum actiones[8] czyniono, jak im cokolwiek przyszło o szczęśliwym Turkom powodzeniu, a w człowieku prawie serca (s) usychało. Nie wiemże, jakie tam znowu mieli ukontentowania, dowiedziawszy się de contrario rerum successu[9], bom już był w domu podczas wiktoryej.
Strona:PL Jan Chryzostom Pasek-Pamiętniki (1929) 604.jpeg
Ta strona została uwierzytelniona.
_604.jpeg&oldid=2695171){kind=link}