jakieś były odmienne, nie takie, jako te, co zawsze bywają, niby trochę srokate koło karkow; padały i z swojskiemi gęsiami i niebardzo były płoche, dały się zejść i kijem potrącić; rożni rożnie o nich tłomaczyli.
Augusti[1] 7ma naładowałem pszenicą czworo statkow i poszedłem do Gdańska; przedawszy powrociłem z łaski Bożej szczęśliwie lądem 17 7bris[2]. Eodem anno[3] objąłem Madziarow[4] modo obligatorio[5].
Eodem anno[6] krol J-oMść i wojsko nasze chodziły na Budziaki[7] i do Wołoch. Tam z Tatarami po kilka razy potykały się i z inszym nieprzyjacielem. To tylko najznaczniejsza, że św. Iwan przeniosł się na rezydencyą z Wołoch do Polski[8] cum tota argentea supellectili[9], wziąwszy z sobą z tamtego monasteru kilka poufałych czerńcow[10]. Cesarskim jednak wojskom jak P. Bog począn błogosławić, tak i w tym roku nie przestał, bo Turkow po dwakroć potężnie bili, obozy
- ↑ sierpnia
- ↑ września
- ↑ Tegoż roku.
- ↑ Madziarów (dziś Magierów) — w. pod Stobnicą w wojew. kieleckiem.
- ↑ prawem zastawnem
- ↑ Tegoż roku.
- ↑ Budziak — Besarabja, równina między Dniestrem i morzem Czarnem.
- ↑ Po zwycięstwie chocimskiem zajmuje Sobieski Suczawę (1673); kiedy później Turcy mieli zająć znów miasto, uwieziono przedtem zwłoki św. Iwana suczawskiego do Żołkwi, skąd je sprowadzono na nowo do Suczawy dopiero za panowania austrjackiego z polecenia cesarza Józefa II.
- ↑ ze wszystkim sprzętem srebrnym
- ↑ zaufanych mnichów
_619.jpeg&oldid=2695187){kind=link}