niawszy anteacta[1], wymowić ad personam[2]: Perditio tua ex te[3]; ale żem chrześcijanin, urągać mi się z cu[dzego nieszczęś]cia nie godzi. To tylko mowię, że i w tej [okazyej] będzie, jako [i z]e mną, albo i gorzej: [będą] go w koszty [wwodzić], w turbacye, będą go niszczyć, żeby [im nisko] się kłaniał, prosił o swoje własne piniądze, ktore on z ochotą dawał, a potym dadzą mu, co zechcą, bo taka u nich moda. Krotko mowiąc, wielkie w tej ordynacyej dzieją się inconvenientia[4]; expedit[5] albo ją znieść albo ją ad debitam formam[6] przyprowadzić. Bo z tej ordynacyej ani Bogu świeczki, jako mowią, ani komu inszemu[7] ożoga; to onus[8] włożyło prawo in capita antecessorow[9] Waszej KMści, ktore teraz in personam[10] samego WKMści i Rzpltej redundat[11]. Incumbit[12] tedy subvenire oppresso[13], jako temu, ktory w oczach WKMści wszelakie w tej ojczyźnie meruit[14] respekty i teraz meretur[15],
- ↑ przeszłość
- ↑ do osoby
- ↑ »Zginienie twoje z ciebie, o Izraelu!« (Ozeasz XIII, 9). Chełmski chciał powiedzieć: »Sameś sobie winien, dobijając się tak o tę arendę i gwałtem mię wypierając z Olszówki (por. str. 456). Mógłbym rzec teraz: Dobrze ci tak; alem chrześcijanin« itd.
- ↑ nieprawidłowości
- ↑ wypada
- ↑ w należyte karby
- ↑ t. j. djabłu; znane przysłowie: »Ni Bogu świeczki, ni djabłu ożoga« — na nic nie zdatny. Djabła wymieniać wobec króla — byłoby »niepolitycznie« (Por. str. 120, przyp. 1)
- ↑ brzemię
- ↑ na głowy poprzedników
- ↑ na osobę
- ↑ spada
- ↑ Godziłoby się.
- ↑ dopomóc uciśnionemu
- ↑ zasłużył
- ↑ zasługuje
_160.jpeg#cite_note-1){kind=link}
_628.jpeg&oldid=2695203){kind=link}